آنانی که از «به جهنم» گفتن روحانی حیا کرده‌اند و لب می‌گزند و نظر می‌دهند شان رییس‌جمهور مملکت بالاتر از این‌هاست، از همان قسم کسانی‌اند که توهم دارند لیگی حرفه‌ای داریم.

دادکان چند روز پیش گفت بهترین بازیکن لیگ چند میلیون می‌ارزد، نه چند میلیارد. به گمانم نرخ دادکان هم جای چانه زدن دارد.

سیرک سیاسی مملکت هم چیز چندان متفاوتی نیست. وقتی پارلمان وقتش را به پرچم کردن ساپورت و ستاره‌دار کردن این و آن و جست‌جو در زیر لحاف اعتدال می‌گذراند، رییس‌دولت چرا نگوید به جهنم؟ یادمان نرود که پخش زنده‌ی جلسات پارلمان‌مان نیاز به نشان +۱۸ دارد که یک وقت اصطلاحاتی مانند دست‌مال‌کشی و معانقه و معاشقه و مفاعله، چشم و گوش کودکان و نوجوانان را باز نکند.

باید یاد بگیریم نه فوتبال‌مان را اروپایی ببینیم و نه سیاست‌مدارمان را آمریکایی. تمرین واقعی دیدن، اولین گامِ روبه‌رو شدن است با واقعیت.