هر چند وقت یه بار متوجه می‌شم کسی «آن‌فرند» یا «نادوست»م کرده. اتفاقا از کسانی هم بوده که گه گاه گپ-و-گفتِ ساده‌ای هم داشتیم با هم. 
به نظرم باید خوشحال باشم که بی‌خاصیت نیستم، و کسانی که فکر می‌کنن می‌شه باهام صمیمی‌تر شد، متوجه می‌شن که خیلی هم این طوری نیست.

یک زمانی عمو قنّاد و خاله شادونه بچه‌ها رو دور می‌نشوندن تا هر وقت اشاره کردن «دست و جیغ و هورا» بکشن. الان انگار همه بزرگ‌تر شدن، می‌رن برنامه‌ی آقای جوان تا دست بزنن، شادی کنن و براش بخندن.